บทที่ 70 หยิบเด็กด้วยกัน

ในตอนเย็น หลังจากได้พบกับโนอาห์ ลีน่าก็ขับรถกลับบ้านพร้อมกับโซอี้

ระหว่างทาง โซอี้ก็พูดขึ้นมาทันที

“แม่คะ หนูว่าพ่อเป็นคนดีนะคะ”

เสียงของเธอแผ่วเบาและเนิบนาบ แต่ดวงตากลับเป็นประกายสดใส

“ที่พิพิธภัณฑ์ พ่อจูงมือหนูแล้วก็ถามว่าไปโรงเรียนสบายดีไหม มีใครมารังแกหนูหรือเปล่าค่ะ”

ลีน่าอดยิ้มออกมาไม่ได้...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ